ΠΕΡΊ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΟΣ
.jpg)
Γνωστός Έλληνας Επιστήμων και Ιατρός ο κύριος Κυπριανός Χριστοδουλίδης μετά απο επίμονες μελέτες ανακάλυψε την ύπαρξη Ορθοδόξου συναισθήματος. Η ανακοίνωση της ανακαλύψεως είναι η εξής :
«Το ερώτημα λοιπόν είναι: Υπάρχει ένα συναίσθημα διαφορετικής προέλευσης, και αν ναι, πώς προκαλείται; Τι είδους ερέθισμα μπορεί να έχει ένας ασκητής κλεισμένος στο κελί του, χωρίς εξωτερικές παρεμβολές, ώστε να αντιδρά συναισθηματικά με δάκρυα ή με αμυδρό χαμόγελο χαράς; Αυθυποβολή; Γιατί όχι; Αλλά έχουμε και κάποια άλλα, που συνοδεύουν αυτή την "αυθυποβολή". Και αυτά δόξαζαν και δοξάζουν τον άγιο Θεό κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο. Πήγαν τον άνθρωπο μπροστά, φώτισαν τον νουν, μάθαμε "ότι εστί θεός" (Όσιος Πέτρος Δαμασκηνός).
Αφήνω στην άκρη, αν το αποτέλεσμα είναι έργο πλάνης ή αληθούς φωτισμού. Επίσης, δεν με απασχολεί καθόλου τι κάνουν οι άλλοι. Το ερώτημά μου είναι ακόμη: Ποίο το ερέθισμα και ποία η πηγή του; Έχει ο ερημίτης ή ο ασκητής κανένα, που ούτε καν τη φωνή του δεν ακούει;
Θέλω να καταλήξω σε τούτο. Ορθό είναι να αντιδιαστέλλουμε τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις, που άλλες, το συνηθέστερο, γεννώνται στον εγέφαλο και άλλες δεν γνωρίζουμε πώς καί πού.
"Ημείς δε και αυτοί ... εν τη καρδία, ως εν οργάνω, το λογιστικόν ημών είναι επιστάμεθα ακριβώς". (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)
Νομίζω ότι αυτή η επιστασία, όσο δύναται να επιτευχθεί, μπορεί να μας διαφωτίσει, ως προς το αληθές ή το κίβδηλο του συναισθήματος, και ο ρόλος της θρησκείας, είναι σημαντικός στο ζήτημα αυτό. Διότι το αρχέγονο, απωθημένο στο ασυνείδητο και άγνωστο, θρησκευτικό συναίσθημα γίνεται συνειδητό, γίνεται ψηλαφητό, γίνεται γνωστό και τότε η εκκλησία γεννά αγίους.
Ο άνθρωπος γεννάται με θρησκευτικό συναίσθημα (*), είναι ενδογενές καί έμφυτο αποτέλεσμα ενός θρησκευτικού γεγονότος, μίας αληθείας, ανεξάρτητα αν αυτό είναι ενσυνείδητο ή ασυνείδητο. Βεβαίως, προτιμότερο το πρώτο. Το εκκλησιαστκό γεγονός είναι επίκτητο, έρχεται αργότερα - μετά τήν γέννηση - να μάς βοηθήσει, ώστε να γνωρίσουμε την προέλευσή του, την προέλευση του συναισθήματος, από την εξ αγάπης δημιουργία "εκ του μη όντος".
Εκκλησία χωρίς θρησκεία, χωρίς συναίσθημα, είναι πλοίο δίχως κυβερνήτη και η κατάληξη γνωστή. Το ίδιο ισχύει, όταν η Θρησκεία στερείται εκκλησίας. Το πλοίο έχει κυβερνήτη, αλλά αυτός ενδιαφέρεται για το ναύλο. Δεν θα διστάσει να τό ρίξει στα βράχια, για να εισπράξει την αποζημίωση. Ο θεός του θα τον βοηθήσει, διότι αυτόν έχει διαλέξει για κυβερνήτη.». (*) Βλέπε "Επιστολή πρός Κωλώτην" (371), Ηθικά 29, Πλούταρχος".
Αμέθυστος
Ο κ.Χριστοδουλίδης τυγχάνει και έμπειρος Θεολόγος καθώς ομολογεί και ο ίδιος. Χωρίς ίχνος φθόνου με καθαράς τας φρένας μας πληροφορεί.
«Ομολογώ ότι το συνολικό έργο του π. Ρωμανίδη δεν το έχω μελετήσει. Ίσως, διότι αλλού είχα εντοπίσει το ειδικό βάρος των δικών μου αναζητήσεων και μελετών.»
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Αγαπητέ κ.Χριστοδουλίδη η κενολογία δέν είναι ύβρις, είναι πλάνη. Το συναίσθημα που ανακαλύψατε, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί απο τον σύγχρονο κληρικαλισμό σαν εναλλακτική λύση στην ακατόρθωτη μετάνοια, την είσοδο στην Εκκλησία, είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην θεραπεία μας πάσης νόσου και πάσης μαλακίας απο τον Κύριο.
Η μεγάλη απορία μας είναι πώς είναι δυνατόν Χριστιανοί άνθρωποι να παρασύρονται απο την σοβαροφάνεια της κενολογίας σας.
Προς υμνητή του πατερικού π. Ι. Ρωμανίδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηγή : Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Είπαν ότι ο "πατριάρχης" της νεοορθοδοξίας είναι ο μακαρίτης π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Βγήκαν ύστερα μερικοί άλλοι και απέκρουσαν τον ισχυρισμό αυτό, μάλιστα του απένειμαν τεραστίου μεγέθους (πανεπιστημιακά) εύσημα ορίζοντας την θεολογία σε προ και μετά τον π. Ρωμανίδη.
Έγραψε κάποιος νέο υμνολόγιο του κοιμηθέντος προ ετών και αναφερομένου πατρός, είπα κι εγώ να συμπληρώσω τον ύμνο :
1) Ο Άρειος καταδικάστηκε ως αιρετικός για το ΟΜΟΙΟΥΣΙΟΝ, αντί του ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ
2) Ο Νεστόριος για το ΧΡΙΣΤΟΤΟΚΟΣ, αντί του ΘΕΟΤΟΚΟΣ
3) Ο Μονοφυσιτισμός για το "ΕΚ δύο φύσεων", αντί του "ΕΝ δύο φύσεσι"
4) Ο παπισμός για το "εκ του Πατρός ΚΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΥΙΟΥ" αντί του "ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ".
Κατά τα λοιπά, θα λέγαμε, οι αιρετικοί ήταν "κατά πάντα Ορθόδοξοι". Μετά έγιναν ... σαλάτα.
Ο π. Ρωμανίδης ήταν εκείνος που εισηγήθηκε τον εξοβελισμό της Θρησκείας και στη θέση της να βάλουμε την Εκκλησία. Αυτό έγινε και η νεο(κακο)δοξία ημών των λεγομένων (πλέον) ορθοδόξων θέριεψε και ο οικουμενισμός γιγαντώθηκε.
Αν υπήρχαν Ορθόδοξα αντανακλαστικά ο π. Ρωμανίδης είτε θα ήταν υποχρεωμένος να ανακαλέσει ή θα είχε την τύχη όλων εκείνων που καταδικάστηκαν ως αιρετικοί.
Υπήρξαν φωνές, αλλά αυτές ήταν δυστυχώς ψίθυροι ή άλλως "φωνές βραχνές". Και οι άλλες, διότι υπήρχαν και άλλες, τις σκέπαζε η βουή των διαλόγων της αγάπης. Δεν τις άκουγε κανείς, αλλά ούτε επέτρεπαν σε κανένα να τις γνωστοποιήσει.
Ο εξοβελισμός της Θρησκείας και η αντικατάσταση από την "εκκλησία", ήταν ένας ακόμη Δούρειος Ίππος για να χάσουμε την πίστη μας και στη θέση της να βάλουμε το υποκατάστατο μιάς εκ των πολλών "εκλησιών" με προμετωπίδα την πατερικότητα. Που μετά έγινε μεταπατερικότητα και τέλος συναφειακότητα.
Αυτά, αγαπητέ κύριε
Συμπληρωματικό
Αν η Θρησκεία είναι εκ Θεού και η Εκκλησία εξ ανθρώπων, τότε, με αυτά που μας είπε ο π. Ρωμανίδης (: Θρησκεία ίσον νευροβιολογική ασθένεια) καταργούμε τον άγιο Θεό και στη θέση του βάζουμε τον άνθρωπο ή Άνθρωπο. Οπότε, καθένας δίνει το δικό του ορισμό - ως προς το Αλφα Κεφαλαίο.
Κατά συνέπεια, κάθε "εκκλησία" που φτιάχνει ο άνθρωπος (ή Άνθρωπος) είναι σύμφωνη με αυτό που έχει μέσα εις την κεφαλήν του. Η οποία είναι στεγνή από τη Θρησκεία και έρημη από το Θεό. Καί προσθέτω. Η θρησκεία δέν είναι Νευροβιολογική ασθένεια. Είναι Ψυχοπαθολογική. Δέν ήταν Ιατρός ο π. Ρωμανίδης καί δέν κατάλαβε τήν διαφορά. Τό δε σημαντικότερο είναι ότι η εν Χριστώ Ιησού πίστη ημών τών Ορθοδόξων, αποκλείει εξάπαντος κάθε προσπάθεια τού Μονοφυσιτισμού: Εννοώ τήν αποκλειστικά ανθρωποκεντρική ή τόν αντίποδα αυτής, που είναι η αποκλειστικά θεοκεντρική θεώρηση. Τό Μυστήριον τής εξ άκρας συλλήψεως ένωσης τής θείας μέ τήν ανθρώπινη φύση, δέν είναι δεκτικό εργαστηριακής έρευνας. Οι τών Φυσικών Επιστήμων meta θεολόγοι, καί οι συναφείς πρός αυτούς σχεσιολόγοι ψυχών τε καί σωμάτων, καλύτερα νά βρούνε άλλο αντικείμενο έρευνας. Οι επιδόσεις τους, το δίχως άλλο, θά τύχουν τής δέουσας παγκόσμιας αναγνώρισης.
1.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΡΊ ΣΥΝ-αισθήματος καί-ΕΙΔΉΣΕΩΣ
Είναι γραμμένο τό 2014. Τό έστειλα σέ ιστολόγιο, που συχνά εξυμνούσε τό π. Ιωάννη Ρωμανίδη. Κάποιος άλλος (πανεπιστημιακός) τόν έχρισε μέ τόν τίτλο "μεγαλύτερος θεολόγος τού 20ου αιώνα".
Τό ιστολόγιο μέ απέκλεισε, αφού μέ "στόλισε" καταλλήλως.
Δέν αναιρώ τήν προσφορά του. Αλλά όπως εκείνος βρήκε "πάτημα" σέ κάτι που είχε γράψει ο ιερός Αυγουστίνος, καί τόν διέγραψε από τό Ορθόδοξο αγιολόγιο - έδωσε τήν αφορμή στό φιλιόκβε - τό ίδιο ώφειλε νά είναι προσεκτικός καί ο ίδιος.
Ο Κύριος νά τόν συγχωρέσει, Πίστη, Εκκλησία, Θρησκεία δέν προσφέρονται πρός ανάλυση στό εργαστήριο τής Θεολογίας, ότι ο άνθρωπος δέν είναι ηλεκτρόνια, κβάντα, σωμάτιο Higgs, κύματα Φυσικής ή Χημικά στοιχεία.
Μέ άλλα λόγια, ΔΈΝ είμαστε ενέργεια.
https://kyprianoscy2.blogspot.com/2014/12/blog-post_27.html
Αθήνα 11/11/2024
Κυπριανός Χ.