Εγκωμιαστικός λόγος θανάτου

Ένας επαινέτης τού "εθνικού" μας ολετήρα έγραψε τά εντός εισαγωγικών ("...") παρακάτω, μαζί μέ κάτι άλλα, καί ο γράφων είπε τήν άποψη του.

Δέν θά πάρω, ευχαριστώ : "... ειδικότερα η αξία νά αληθεύουμε καί νά ζούμε τήν κοινωνία σχέσεως"(sic)

Εισαγωγικό 

Θά ήταν προτιμότερο ο τίτλος αυτού τού σχολίου νά ήταν διαφορετικός. Αλλά, τότε, θά ήταν άρθρο καί ο γράφων δέν είναι επαρκής σέ αυτά. Έμαθε μόνο νά γράφει σύντομα “ιστορικά ασθενών”, ούτε άρθρα, ούτε κείμενα. Επομένως, τό σχόλιο που ακολουθεί θά έπρεπε νά έχει τίτλο “Σχέση καί Κοινωνία”, οπότε δέν θά ήταν σχόλιο. 

Άς προχωρήσει, λοιπόν, αυτό που γράφω, ένας Αναγνώστης ικανώτερος εμού. 

Σπατάλησα, όχι άδικα, δυό δεκαετίες τής ζωής μου, γιά νά καταλάβω πως άδικα ξόδεψα τόσες μέρες. Τί κατάλαβα; Ότι η “σχέση” μέ τήν προσθήκη τής κοινωνίας, ίσον “σχέση κοινωνίας”, είναι ένα φραστικό/λεκτικό φτιασίδωμα τής σχέσης μέ τό ένδυμα τής κοινωνίας. Η σχέση προϋποθέτει τήν κοινωνία, οπότε ή θά αναφερόμαστε μόνο στήν σχέση ή στήν κοινωνία. Μαζί καί τά δύο είναι πλατειασμός, λόγος περιττός. Θολό τό τοπίο.  

Πρόθεση τού Χρ. Γιανναρά, τόν οποίο γνώρισα προσωπικά καί μιλήσαμε, ήταν καί είναι η σχέση. Είτε φιλοσοφικά, είτε ατυχώς θεολογικά: 

"15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;" (2Κρ. ς')

Μέ βάση τά ανωτέρω - μαζί μέ Ζηζιούλα καί άλλους - αυτός που μάς έβαλε γιά τά καλά μέσα στόν Οικουμενισμό, ήταν καί ο κ. Γιανναράς. Ο οποίος, τώρα, πλέκει επικήδειο εγκώμιον θανάτου τής Ελλάδος. Μάλλον, τόν εαυτό του καί τούς άλλους - είναι αναγνωρισμένος υψιπετής φιλόσοφος γιά τούς Δυτικούς - οφείλει προθανατίως νά καταγγείλει. Τήν αντιδυτική μάσκα που χρόνια φόραγε, καιρός νά τήν πετάξει. Αλλά δέν τό έπραξε, επικαλεσθείς τόν Νίκο Γκάτσο : «Στα κακοτράχαλα τα βουνά / με το σουραύλι και το ζουρνά / πάνω στην πέτρα την αγιασμένη / χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι».

https://www.protothema.gr/greece/article/1517291/hristos-giannaras-ston-danika-i-tehniti-noimosuni-einai-to-telos-tis-anthropotitas/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR1UezDhyXhHJ8XFaPMpvAKihSf9GNoB58QbtjFtpxcdlLg7HXU6rdWAQCw_aem_aFqHxejPlYDgd3ScuSdDmQ 

Υστερόγραφο 

Αξιοσημείωτος ο λόγος τού Μάρκου Αντωνίου στό εγκώμιο τού επικηδείου, που εκφώνησε πρός τιμήν τού Καίσαρα : τόν επαινούσε κατηγορώντας τούς δολοφόνους καί επαινούσε τούς δολοφόνους κατηγορώντας τόν Καίσαρα.  

Η αμφίσημη περιγραφή τού λόγου τού Μάρκου Αντωνίου γιά τόν Ιούλιο Καίσαρα καί τούς δολοφόνους τού, δίδεται στό θεατρικό έργο τού Σαίξπηρ “Ιούλιος Καίσαρ”. Αυτόν αντιγράφει ο κ. Γιανναράς καί αρκετοί άλλοι, επιδέξιοι τεχνολόγοι σέ αμφίδρομες ερμηνείες.